Streszczenie

Autorzy przedstawiają przegląd piśmiennictwa dotyczący identyfikacji osób, które w przyszłości zachorują na schizofrenię. Jak dotąd większość programów wczesnej identyfikacji i interwencji w zakresie psychoz czy też schizofrenii w szczególności, charakteryzuje się większym lub mniejszym odsetkiem "wyników fałszywie pozytywnych". W dalszym ciągu brak jest klasycznego markera biologicznego w schizofrenii. Uważa się, że do najbardziej prawdopodobnych markerów podatności na zachorowanie należą: zaburzenia neurofizjologiczne i neuropsychologiczne (zaburzenia ruchów gałek ocznych, zaburzenia w zakresie hamowania ośrodkowego układu nerwowego, zaburzenia funkcji poznawczych), a także zmiany morfologiczne, neurochemiczne i funkcjonalne mózgu. W dalszym ciągu nie znaleziono markera przejścia stanu prepsychotycznego w psychozę. Pomocna w identyfikacji osób, które w przyszłości zachorują, może być jedynie kompleksowa analiza wszystkich możliwych czynników: rodzinnych, społecznych, klinicznych i biologicznych. Autorzy przytaczają również dotychczasowe wyniki badań nad próbami leczenia stanów "prepsychotycznych". Próby leczenia prowadzone są przy pomocy niskich dawek leków antypsychotycznych II generacji, a także psychoterapii. Wyniki te są raczej pozytywne, wymagają jednak dalszego potwierdzenia.

The authors review the literature on the topic of early identification and intervention in "pre-psychotic" and "pre-schizophrenic" persons. Most of the early intervention programmes include more or less "false positive results". There is still no classic biological marker of schizophrenia available. Authors review the possible markers of schizophrenia, including some neurophysiological and neurocognitive disorders (eye-tracking dysfunction, sensory motor gating dysfunction, working memory and other neurocognitive dysfunctions) and also structural, neurochemical and functional brain abnormalities. Unfortunately, the marker of transition to psychosis is still unknown. Only the complex analysis of all possible factors: family, social, clinical and biological can be helpful in identification of the future schizophrenic persons.

The authors also review the research on the treatment of "pre-psychotic" persons. The most frequent methods used in these cases are the generation antipsychotics in low doses and psychotherapy. The results are promising, but need further confirmation, both in every day practice and in randomized controlled trials.