Hospitalizacja bez zgody pacjenta jako źródło odczuwania przymusu 151

Involuntary commitment as a source of perceived coercion 151

Tomasz Pawłowski, Andrzej Kiejna, Joanna Rymaszewska

Streszczenie:
Przymusowa hospitalizacja osób z zaburzeniami psychicznymi budzi wiele kontrowersji. Autorzy  w oparciu o przegląd piśmiennictwa uzasadniają konieczność prowadzenia badań dotyczących stosowania przymusu w psychiatrii. Starają się także odpowiedzieć na pytanie czy formalny status przyjęcia do szpitala psychiatrycznego może odzwierciedlać obecność lub brak przymusu. W dalszej części artykułu dokonują przeglądu narzędzi do subiektywnej oceny przymusu towarzyszącego przyjęciu do szpitala oraz prezentują wyniki badań z zastosowaniem tych narzędzi. Zwracają także uwagę na fakt, iż retrospektywne potwierdzenie przez pacjenta potrzeby hospitalizacji może uzasadnić jego przymusowe przyjęcie ale nie wpływa na moralną ocenę zastosowania przymusu. Ponadto nie wynika z niego, iż pacjent pogodził się  z przymusową hospitalizacją po jej zakończeniu. Minimalizowanie odczuwania przez pacjentów przymusu podczas hospitalizacji staje się ważną kwestią na którą powinno zwracać się uwagę w procesie leczenia.  Związane jest to zarówno z faktem, iż odczuwanie przymusu z natury jest zjawiskiem niepożądanym ale także z powodu tego, iż może to wpływać niekorzystnie na współpracę pacjenta w przebiegu terapii.

Summary

Involuntary commitment is a topic that provokes a lot of controversy. Authors, supported by a review of literature, explain the need for conducting research on the use of coercion in psychiatry. They also attempt to answer the question whether a formal status of admission to hospital may possibly reflect the presence or lack of coercion. Further in the article they review the tools needed to make a subjective assessment of coercion associated with admission and they present results of their research with the use of these tools. The authors also point to the fact that the patient's retrospective confirmation of the need for hospitalisation may be a basis for their involuntary commitment but it does not, however, have any influence on the moral assessment of the need for coercion. Moreover, it does not arise out of this that the patient has come to terms with involuntary commitment after its completion. The need, then, to minimalise the patient's perception of coercion while committed, becomes a very important matter which should be taken into account during treatment. This is both related to the fact that the perception of coercion is an undesirable factor but also that it may negatively influence the patient's cooperation during treatment.