Ocena skuteczności krótkotrwałego leczenia bulimii buspironem i fluoksetyną  75

Efficacy of buspirone and fluoxetine in short-term treatment of bulimia nervosa  75

Streszczenie

Bulimia jest częstym i upośledzającym funkcjonowanie zaburzeniem psychicznym występującym głównie u młodych kobiet. Do podstawowych metod leczenia zalicza się farmakoterapię za pomocą selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny, psychoterapię poznawczo-behawioralną oraz leczenie skojarzone. Trwające 12 tygodni badanie otwarte miało na celu ocenę skuteczności leczenia bulimii za pomocą buspironu - agonisty receptora serotoniny typu 5-HT1A i porównanie wyników z leczeniem za pomocą fluoksetyny, standardowego sposobu postępowania w bulimii. W badaniu uczestniczyło 57 pacjentek, włączonych do leczenia fluoksetyną (n=35), i buspironem (n=22). Przed rozpoczęciem i po zakończeniu leczenia oceniano poziom serotoniny w surowicy. Co najmniej 50% zmniejszenie nasilenia objawów bulimii obserwowano u 15/35 (42.9%) osób otrzymujących fluoksetynę oraz u 11/22 (50.0%) osób leczonych buspironem (różnica nie istotna statystycznie). Nasilenie objawów depresji (Skala Depresji Becka) zmniejszyło się istotnie w obu grupach (z 22.8 do 9.6 punktów w grupie leczonej fluoksetyną oraz z 19.8 do 10.0 punktów w grupie otrzymującej buspiron; różnica pomiędzy grupami nieistotna statystycznie). Objawy uboczne, takie jak bóle głowy i nudności występowały w obu grupach terapeutycznych rzadko i nie powodowały przerwania leczenia. Zaobserwowano trend statystyczny w kierunku zwiększenia stężenia serotoniny w surowicy po leczeniu fluoksetyną, natomiast nie zaobserwowano takiego zjawiska w grupie otrzymującej buspiron. Buspiron może powodować porównywalne do fluoksetyny zmniejszenie nasilenia objawów bulimicznych i depresyjnych u pacjentek z bulimią, nie powodując jednocześnie istotnych zmian poziomu serotoniny w surowicy.

Summary

Bulimia nervosa (BN) is a common and disabling psychiatric disorder, which affects mainly young females. The basic therapeutic modalities include pharmacotherapy with selective serotonin reuptake inhibitors, cognitive behavioural therapy and combined treatment. This 12-week open label study was performed to assess the efficacy of buspirone - 5-HT1A receptor agonist in the treatment of bulimia, and to compare it with the efficacy of fluoxetine - the standard treatment of BN. We recruited 57 patients, who were assigned to two treatment groups- fluoxetine (n=35) and buspirone (n=22) At baseline, and after treatment we assessed the serotonin level in serum. At least 50% reduction in severity of bulimic symptoms was observed in 15/35 (42.9%) patients treated with fluoxetine and in 11/22 (50.0%) patients receiving buspirone. Depressive symptoms (Beck Depression Inventory) decreased significantly in both treatment groups (from 22.8 to 9.6 points in fluoxetine group and from 19.8 to 10.0 in buspirone group; difference between groups- not significant). Side effects, such as headaches and nausea occurred in both groups rarely and did not cause withdrawal from treatment. Statistical trend towards increased serotonin level in serum was observed after treatment with fluoxetine, and was not associated with buspirone administration. Buspirone may have similar efficacy as fluoxetine in reducing bulimic and depressive symptoms in patients with bulimia, however may not cause significant changes of serotonin level in serum.