Andrzej Kokoszka, Monika Jerominiak-Kobrzyńska, Adriana Kalicka-Owerska, Karol Wypych, Marian Filar
Fobia specyficzna we wczesnym okresie połogu. Opis przypadku oraz wątpliwości prawne 593-600
Specific phobia in early period of puerperium.Case report and its legal aspects 593-600
Streszczenie
28 letnia kobieta z fobią specyficzną dotyczącą pobytu w szpitalu, trzy godziny po porodzie zażądała wypisu na własne żądanie, pomimo poinformowania jej, przez lekarza ginekologa, że jest w stanie zagrożenia życia z powodu podejrzenia infekcji wewnątrzmacicznej grożącej rozwojem posocznicy. Pacjentka zrezygnowała z natychmiastowego wypisu po długotrwałych konsultacjach psychiatrycznych i interwencjach psychoterapeutycznych. W trakcie pierwszej konsultacji pacjentka nie zdawała sobie sprawy z irracjonalności i nadmiernej intensywności swoich przekonań wynikających z fobicznego lęku, a więc nie spełniała jednego z kryteriów diagnostycznych fobii społecznej. W ciągu doby pacjentka stopniowo odzyskała pełny krytycyzm wobec objawów. Obserwacje wskazują, że w trakcie pozostawania we wzbudzającej fobię specyficzną sytuacji może dochodzić do przemijającej utraty krytycyzmu wobec jej objawów i występowania przekonań podobnych do urojeń. Omawiana sytuacja skonfrontowała zespół lekarzy zajmujących się jej leczeniem z potencjalnymi problemami prawnymi, mogącymi wystąpić w przypadku konsekwentnej odmowy zgody pacjentki na pozostanie w szpitalu. Zdaniem prawnika, aktualny stan prawny nie pozwala na leczenie takich osób wbrew ich woli w niepsychiatrycznych oddziałach szpitalnych. Natomiast w przypadku definitywnej diagnozy fobii, nie ma prawnych podstaw do hospitalizacji wbrew woli w oddziale psychiatrycznym.
Summary
A 28 year old woman with a specific phobia of being in hospital, three hours after having given birth to her baby, demanded to be discharged from the hospital, in spite of having been informed by the obstetrician that her life was threatened because of an intrauterine infection that might cause sepsis. The patient decided to stay in hospital after several long-lasting psychiatric consultations including psychotherapeutic interventions. The patient did not recognise that her fear was excessive and unreasonable, i.e., did not meet one of the criteria of specific phobia. She gradually regained criticism toward her symptoms within approximately one day. This indicates that patients with specific phobia confronted with a phobic situation may temporarily loose awareness that their fears are unreasonable and/or too intensive and may express beliefs similar to psychotic delusions. This situation faced the team of doctors with potential legal problems that might appear if the patient had definitely refused to stay in the hospital. Polish law does not allow to treat such patients against their will on non-psychiatric hospital wards. However, in the case of a definite phobia diagnosis there is no legal way to hospitalise a patient against his or her will on a psychiatric ward.
|
